Toen ik een tiener was kreeg ik elk jaar de dagteksten van de Hernhutters van mijn ouders, op initiatief van mijn moeder.
Het vervulde mij met een soort ontzag dat er over de hele wereld mensen waren die op dezelfde dag dezelfde teksten lazen. Dat er op elk uur van de dag waarschijnlijk wel ergens iemand was die de tekst van de dag las.
Dat gevoel van ontzag werd nog sterker toen ik "Verzet en overgave" las, van Bonhoeffer. Ik was toen begin twintig. Ik kwam tot de ontdekking dat hij diezelfde teksten had gebruikt
Dat gaf een gevoel van verbondenheid met christenen wereldwijd en door de tijden heen.
Nog steeds vind ik het mooi om die verbondenheid te ervaren.
Dat speelt ook bij de viering van het Avondmaal. Daarbij beleef ik ook het deel uitmaken van een gemeenschap wereldwijd en van alle tijden.
Het Avondmaal is daarbij wel meeromvattend dan het lezen van de dagteksten of het meebidden van de Keltische Gebeden.
Er zijn meer mogelijkheden, meer lees en gebedsroosters te vinden.
Op dit moment vind ik de Keltische Gebeden aansprekend. In een volgende log zal ik daar wel wat meer over schrijven.
Bijgaande foto is gemaakt in hetzelfde kerkje waar ik al eerder over schreef
Geen opmerkingen:
Een reactie posten